Mirjam van der Vegt schreef dit boek. Wat een mooi boek is het geworden! De inhoudsopgave is al een mooie samenvatting van wat het boek wil zeggen, zoals het eerste hoofdstuk ‘Pauzes verdienen zichzelf terug‘. Hier leer ik een mooie les: rust nemen tussen de activiteiten. Dat vraagt een andere benadering van mijn agenda. Daar ga ik over nadenken hoe het aan te pakken.
Alle lessen zijn de moeite waard. Wat denk je van dit: beoordeel de dag naar wat je zaait, in plaats van wat je oogst. De neiging om resultaten te willen zien, concreet te zijn kan het echte ‘zijn’ in de weg staan door vooral te ‘doen’. Empathisch luisteren is voor mij het zaaien. En dat is een geduld kwestie.
Eerder leerde ik al om minder bereikbaar te zijn. De gift van die bereikbaarheid wordt vaak niet gezien door die er gebruik van maken. Tegelijkertijd kost bereikbaarheid veel. Voor je het weet sta je altijd aan. Onbereikbaar zijn geeft ruimte om op te laden.
Een bevlogenheid voor dingen komt wanneer je leeft vanuit je waarden. Het is daarmee ook de beste preventie voor een burnout of een bore-out.
Vanuit de hele Bijbel, maar ook vanuit andere bronnen word ik aangemoedigd om met de dag te leven en verwachtingsvol mijn roeping te volgen. Ik mag eruit halen wat erin zit. Voor vandaag! Er is ruimte nodig om lief te hebben, te voelen, om te bewegen, te creëren, etc. Voor alles is er een tijd. En die moet je jezelf geven om te kunnen genieten van de gift die Leven heet. Mooi is het om in dit kader na te denken over het verschil tussen streven en leven.
Het boek geeft 8 levenslessen verpakt in mooie verhalen. Rijkdommen die zijn gehoord bij anderen en hier worden doorgegeven.
Rust. Het is een uitdaging er te komen, maar een feest om er in te zijn en vanuit te leven. Het kan zijn als een dag waarop de vlag hangt.
Gezien, gelezen en gedacht 